ΧΑΡΑΤΣΙΑ

Μάριος Μαρινάκος

Περιμένετε λίγο παίδες. Δεν γίνετε να θέλετε να προβλέψουμε τους νόμους. Περιμένετε να δούμε τι θα θεσμοθετήσουν και τι θα μπορέσουμε να κάνουμε. Μην απογοητεύεστε. :)
Άλλωστε και για το ΕΕΤΗΔΕ όλες οι νομικές βάσεις προέκυψαν όχι από τον Νόμο αλλά από την εκτελεστή Υπουργική Απόφαση. Περιμένουμε λοιπόν. Μέχρι τότε όλα τα υπόλοιπα είναι απλές διακινδυνεύσεις χωρίς κανμιά ουσία...

Η ΔΕΗ επιδιώκει να της αναγνωριστεί ή εν πάση περιπτώσει να θεμελιώσει de facto το λειτουργικό δικαίωμα άσκησης διακριτικής ευχέρ...ειας, κατά την διάθεση του ποσού.

Ωστόσο, τέτοια διακριτική ευχέρεια δεν διατίθεται στην Επιχείρηση ούτε από το νόμο, ούτε από την Υπουργική Απόφαση, ούτε από την μεταξύ τελικού καταναλωτή και ΔΕΗ συμβατική σχέση (από τη σύμβαση προσχωρήσεως).

Εξάλλου, δεν νοείται υπέρβαση των άκρων ορίων της διακριτικής ευχέρειας, η οποία συνιστά κατ' ουσία παράβαση νόμου, σε ιδιωτική διαφορά. Και τούτο διότι, η ΔΕΗ, προβαίνοντας σε προνομιακή εξόφληση του ΕΕΤΗΔΕ και καθιστώντας την δική της απαίτηση (από την αξία της κατανάλωσης ρεύματος) έναντι του τελικού καταναλωτή ληξιπρόθεσμη και απαιτητή ιδρύει ιδιωτική διαφορά μεταξύ τελικού καταναλωτή και ΔΕΗ.

Περαιτέρω, η ΔΕΗ δεν είναι διοικητικό όργανο. Είμαστε αναγκασμένοι να δεχτούμε, βέβαια, ότι η ΔΕΗ λειτουργεί στο πλαίσιο παρακεχωρημένης διοικητικής αρμοδιότητας, ως εισπράκτορας απαιτήσεων του Ελληνικού Δημοσίου, πράγμα που (κακώς) κρίθηκε συνταγματικό από το ΣτΕ, αλλά ομοίως αυτό δεν την καθιστά ούτε οιονεί διοικητικό όργανο.

Προς την κατεύθυνση αυτή συνάδει και η τελευταία εγκύκλιος του ΥπΟικ, σύμφωνα με την οποία η αντίστοιχη απαίτηση του Ελληνικού Δημοσίου από το ΕΕΤΗΔΕ, περνά στην αρμοδιότητα των κατά τόπους Εφοριών και θα ακολουθήσει τη διαδικασία της είσπρ...αξης απαιτήσεων και εκτέλεσης, που προβλέπονται από τον ΚΕΔΕ.

Συνεπώς, το ΕΕΤΗΔΕ, ο καταλογισμός και η είσπραξή του (έστω και με τη διαδικασία της αναγκαστικής εκτελέσεως) αποκτούν καθαρά διοικητικά χαρακτηριστικά (ατομική ειδοποίηση και βεβαίωση του φόρου από τον αρμόδιο Έφορο) και αφίστανται πλήρως της όποιας ιδιωτικής διαφοράς μεταξύ ΔΕΗ και τελικού καταναλωτή.

Ελλείψει των στοιχείων που θα μπορούσαν να άγουν, λοιπόν, την υπόθεση ενώπιον των Διοικητικών Δικαστηρίων (ιδιωτική διαφορά, ανυπαρξία διοικητικού οργάνου, διοικητική διαδικασία καταλογισμού και είπραξης του ΕΕΤΗΔΕ), θεωρώ ότι η υπόθεση είναι, μάλλον, αστικής φύσεως (ενδεχομένως και ποινικής).

Το αντίστοιχο της υπέρβασης των άκρων ορίων της διακριτικής ευχέρειας, στον τομέα του ιδιωτικού δικαίου θα μπορούσαμε να πούμε, ότι είναι η καταχρηστική άσκηση δικαιώματος.

Πράγματι, στη συγκεκριμένη περίπτωση, αυτή η ένσταση είναι απολύτως βάσιμη και ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα. Ωστόσο, απαιτείται να την θεμελιώσουμε, ώστε να είναι επαρκής.

Από τη σύμβαση προσχωρήσεως, από το Ν 2254 "περί προστασίας των καταναλωτών" (που απαγορεύει επιθετικές εμπορικές πρακτικές που αιφνιδιάζουν τον καταναλωτή) και από το Ευρωπαϊκό Δίκαιο (σχετικές Οδηγίες) η ΔΕΗ είναι πάροχος καθολικής υπηρεσίας.

Η υπηρεσία την οποία παρέχει (ηλεκτροδότηση) είναι διάφορη και ανεξάρτητη από την φοροδοτική ικανότητα του πολίτη.

Συνεπώς, η κύρια απαίτηση την οποία διατηρεί η ΔΕΗ εδράζεται στην αξία της καταναλώσεως ρεύματος, σύμφωνα με την σύμβαση προσχωρήσεως (ΑΚ 361).

Κάθε άλλη απαίτηση (η οποία ενδέχεται να ενσωματώνεται και να συνεισπράττεται με τον λογαριασμό της) έχει τον χαρακτήρα παρεπόμενης απαίτησης-ενοχής.

Έτσι, από το προαναφερθέν θεσμικό πλαίσιο σε συνδυαμό με 200ΑΚ, η ΔΕΗ, όχι μόνο δεν απέκτησε ποτέ την εξουσία να επιλέγει τον σκοπό διαθέσεως και τον τελικό αποδέκτη των καταβολών των καταναλωτών αλλά περαιτέρω, η καταβολή από μέρους του καταναλωτή συνιστά καταβολή ελευθερώσεως και αποσβένει την ενοχή (ΑΚ 416). Αρκεί ο καταναλωτής να κατέβαλλε προσηκόντως την αξία του ρεύματος.

Δηλαδή, ακόμα κι αν η ΔΕΗ δεν γνώριζε τον λόγο και τον σκοπό της καταβολής, τότε με βάση την ερμηνεία των συμβάσεων σύμφωνα με την αρχή της καλής πίστης, θα πρέπει να θεωρήσουμε ότι ο συμβεβλημένος με τη ΔΕΗ καταναλωτής, κατέβαλε έναντι της κυρίας απαιτήσεως, δηλαδή κατέβαλλε την αξία της καταναλώσεώς του και δεν κατέβαλε πρωτίστως προς τρίτους (όπου στους τρίτους συμπεριλαμβάνεται και το Ελληνικό Δημόσιο).

Ώστε, εν προκειμένω, η ΔΕΗ, με την αυθαίρετη καταβολή των χρημάτων του καταναλωτή στο Ελληνικό Δημόσιο, θα μπορούσε να θεωρηθεί, ότι υπέπεσε σε οικείο πταίσμα (ΑΚ 300), αφού άλλωστε, κατ' αρχήν, σύμφωνα με το ΑΚ 316, ο οφειλέτης δεν δικαιούται να προβεί σε μερική εκπλήρωση της ενοχής.

Εξάλλου, κατά το ΑΚ 372, όταν ο προσδιορισμός της παροχής ανατίθεται στην απόλυτη κρίση ενός από τους συμβαλλομένους, τότε η σύμβαση είναι άκυρη.

Ώστε, η απόπειρα της ΔΕΗ να μεταβάλλει μονομερώς τους όρους της συμβάσεως προσχωρήσεως και να προτάξει την εισπραξη απαιτήσεων του Ελληνικού Δημοσίου έναντι των πολιτών [οι οποίες (απαιτήσεις) δεν προτάσσονται ούτε καν από το ίδιο το κείμενο του Νόμου που θεσπίζει το ΕΕΤΗΔΕ αλλά ούτε και από το θεσμικό πλαίσιο της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας], συνιστά απαγορευμένη εμπορική πρακτική, που αιφνιδιάζει τον πολίτη, εκμεταλλεύεται καταχρηστικά τη δεσπόζουσα θέση της επιχείρησης στην Ελληνική αγορά (ιδίως μετά το κλείσιμο των 2 εναλλακτικών παρόχων) και τυγχάνει ελεγκτέα από τα Δικαστήρια και εν τέλει ακυρωτέα.

Σε μια, μάλλον, πολύ ακραία συλλογιστική και με βάση αυτό το οικείο πταίσμα σε συνδυασμό με το ΑΚ 381, ίσως να μπορούσαμε να υποστηρίξουμε ακόμα κι ότι η ΔΕΗ παραιτήθηκε εν τοις πράγμασι από την κύρια απαίτησή της χάριν του Ελληνικού Δημοσί...ου, αφού, αν και ο καταναλωτής της κατέβαλε προσηκόντως την παροχή του, αυτή (δηλ η ΔΕΗ) επέλεξε και διέθεσε το ποσό της καταβολής και συνεπώς, από δική της υπαιτιότητα, δεν εισέπραξε τα οφειλόμενα έναντι της αξίας καταναλώσεως του ρεύματος.

Μάλιστα, στη λογική αυτή, απαιτείται να διατηρηθεί η ηλεκτροδότηση, καθόσον, εν τέλει η καταβολή του οφειλέτη καταναλωτή κατέστη αδύνατη από πταίσμα του άλλου (δηλ. από πτάισμα της ίδιας της ΔΕΗ σύμφωνα με την ΑΚ 381).

Αυτή είναι η δική μου συλλογιστική και περιμένω από τους Δασκάλους της δικηγορίας να την κρίνουν, ως προς την όποια αξία της.

Ποινικό σκέλος στην όλη υπόθεση δεν μπορώ να διακρίνω, γι' αυτό και δεν αναφέρομαι σε αυτό.

Ο Ναός της Αφροδίτης και η Αναδυομένη Οικονομία

 

Από Irene Leonardou

στην ομάδα ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΘΕΡΜΑΙΚΟΥ ·

 

 

 

 

Κάτι παλιό πεθαίνει, κάτι καινούργιο γεννιέται.
Η Κοινωνία, όπως την γνωρίζαμε, δεν υπάρχει πια και μάλλον πρέπει να χαιρόμαστε γι αυτό! Ήταν μια λίμνη με μαύρα νερά που κάτω από βάρος του βούρκου τους κατέρρευσε. Το ρήγμα της ανισορροπίας μεταξύ Σωστού και Λάθους έγινε χάσμα που εξαφάνισε τις σαθρές δομές της. Κι εμείς, ζαλισμένοι ακόμη από το σοκ της καθίζησης, προσπαθούμε να βρούμε το νέο έδαφος κάτω από τα πόδια μας.
Κι ανάμεσα σε πάμπολλες προσπάθειες και δράσεις, άλλοτε βάση της λογικής κι άλλοτε φαινομενικά ουτοπικές, ανακαλύπτουμε αργά και σταθερά καλά κρυμμένες πτυχές του Εαυτού, των Δυνάμεων, αλλά και της Ιστορίας μας!
Κι αν αναρωτιέστε πώς στην ευχή μπορούν και συνδυάζονται αυτά, δεν έχετε παρά να προσπαθήσετε να δείτε την Μεγάλη Εικόνα. Εκείνη που μόνο μέσα από παρέκταση μπορεί να γίνει αντιληπτή.
Ένα μικρό δείγμα αυτής της προσπάθειας είναι και τούτο το κείμενο. Μια χαρτογράφηση του άγνωστου δρόμου που ανοίγεται μπροστά μας και που όμως είναι χαραγμένος σε παλιά κι αρχέγονα εδάφη…

Ποια είναι η Αινεία.
Η Αινεία είναι αρχαία πόλη της χερσονήσου της Χαλκιδικής, κοντά στη σημερινή Ν. Μηχανιώνα. Την αναφέρουν οι: Στράβωνας, Ηρόδοτος, Βυζάντιος και Λίβιος.
Σύμφωνα με τις μαρτυρίες τους η πόλη ιδρύθηκε από τον Αινεία γιο της Αφροδίτης και του Αγχίση. Καταγόταν από το τρωικό αρχοντικό γένος και στην Ιλιάδα αναφέρεται το γενεαλογικό δέντρο του, το οποίο ανάγεται στο Δία.
Εκτός από το χαρακτηριστικό όνομα, περίπου το 490 με 480 π.Χ. νόμισμα της πόλης απεικονίζει την αναχώρηση του Αινεία από την Τροία.
Για την ίδρυση της πόλης υπάρχει ο εξής μύθος: Όταν τα παιδιά του Έκτορα, ο Οξύνιος και ο Σκάμανδρος, έδιωξαν τον Αινεία από την Ίδη, αυτός πήρε τον πατέρα του και όσους φυγάδες μπορούσε και ακολούθησε το δρόμο του ήλιου. Τον πήρε από πίσω και μια αγελάδα, σταλμένη από την Αφροδίτη, με σκοπό να του δείξει πού θα εγκατασταθεί. Όλοι μαζί πέρασαν τον Ελλήσποντο και τη Θράκη και έφτασαν στο Θερμαϊκό κόλπο, όπου πέθανε ο πατέρας του Αινεία. Παρά τις παρακλήσεις των κατοίκων να παραμείνει εκεί, αυτός προχώρησε και έφτασε στη Βρουσιάδα, όπου ακούστηκε πρώτη φορά η αγελάδα να μουγκανίζει. Έτσι αποφάσισε να εγκατασταθεί σε αυτή την περιοχή, όπου και έχτισε πόλη με το όνομα Αινεία.
(Κόνων, FGrHist 26 F 1, 46).
Το 315 πΧ πολλοί από τους κατοίκους της μετανάστευσαν στη νεοϊδρυθείσα από τον Κάσσανδρο πόλη της Θεσσαλονίκης.
Είναι γεγονός ότι στα χρόνια του Φιλίππου οι 25 συνοικισμοί της πόλεως Θέρμαι άρχισαν να ενοποιούνται, όμως η ουσιαστική και τυπική ενοποίηση τους συντελέστηκε μόλις το 316-315 π.Χ., στα χρόνια της βασιλείας του Κάσσανδρου, διαδόχου του Μ. Αλεξάνδρου.
Ο Κάσσανδρος προχώρησε σε διοικητικές μεταρρυθμίσεις, ανάμεσα στις οποίες ήταν και η ενοποίηση των συνοικισμών που αποτελούσαν την πόλη Θέρμαι και η ίδρυση της Θεσσαλονίκης ως ενιαίας πόλης.
Στην Αινεία υπήρχε ναός αφιερωμένος στην μητέρα του Αινεία, την θεά Αφροδίτη, ο οποίος χρονολογείται στον 6ο αιώνα π.Χ. και είναι ο μοναδικός της εποχής αυτής στην ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλονίκης. Στη σημερινή του θέση, στην πλατεία Αντιγονιδών, μεταφέρθηκε τον 1ο αιώνα π.Χ.

Ποια είναι όμως η θεά Αφροδίτη; (1)
Κατά μια εκδοχή η Αφροδίτη είναι κόρη του Δία και της Διώνης. Όμως, σε σχόλιο της Μυθολογίας Ι. Κακριδή, διαβάζουμε: «Ο Ωκεανός σαν πρώτος θεός στους κοσμογονικούς μύθους, όπως φάνηκε ήδη, είναι ένα άλλο πρόσωπο του Χάους. …Η Γη αναδύεται από τα νερά του. Αυτή η εικόνα, βασισμένη σε προεπιστημονική εποπτεία πάνω από νησιά και προσχώσεις, είναι σε παγκόσμια κλίμακα το μοναδικό πρότυπο για όσες ιστορίες κάνουν λόγο για νησιά πλωτά, όπως η Αιολία, η Δήλος, η Ρόδος, η Θήρα, η Ανάφη, ακόμη και για τον πασίγνωστο μύθο της αναδυομένης Αφροδίτης. Η πανέμορφη θεά, που αναδύεται από τους αφρούς των κυμάτων, στην αφετηριακή φάση του μύθου δεν μπορεί να είναι άλλη από την ίδια τη Γη, που γεννιέται από τον Ωκεανό.» Είναι δηλαδή, η ίδια Αρχέγονη Πρώτη Μορφή που ξεπήδησε από το Αδιαμόρφωτο.
Και θυμίζω τον μύθο της Αναδυομένης. Όταν η Γη ώθησε τον Κρόνο να ευνουχίσει τον πατέρα του Ουρανό, τα γεννητικά του όργανα έπεσαν στο πέλαγος και τυλιγμένα από αφρούς ταξίδεψαν με τα κύματα από τα Κύθηρα ως την Κύπρο όπου βγήκε «…κρατώντας στο χέρι της ένα άνθος λωτού, τιμημένη όμορφη θεά που θεοί και άνθρωποι τη λένε Αφροδίτη, και έχει ακολουθία της τον Έρωτα και τον Ίμερο».
Η Αφροδίτη λοιπόν δεν είναι άλλο παρά η προσωποποίηση εκείνης της αρχέγονης συμπαντικής ενέργειας που ξεδιπλώθηκε-αναδύθηκε μέσα από το εν δυνάμει ανεκδήλωτο, αυτό που η επιστήμη σήμερα αποκαλεί κβαντικό ‘‘αφρό’’!
Κατά τον Εμπεδοκλή είναι η κοσμογονική δύναμη που έλκει και συνέχει όλα τα στοιχεία του σύμπαντος και που συνθέτει όλες τις μορφές των όντων μέσα σ’ αυτό.
Ο μύθος μας λέει ακόμη, πως κράταγε ένα λωτό. Ο λωτός είναι το ιερό λουλούδι της φύσης και των θεών και συμβολίζει κατά κανόνα σε όλες τις μυθολογίες το αφηρημένο και το συγκεκριμένο Σύμπαν, όντας το έμβλημα των δημιουργικών δυνάμεων τόσο της πνευματικής όσο και της υλικής.
Μας επισημαίνει με άλλα λόγια τις ιδιότητες αυτής της ενέργειας. ‘‘Μεταφράζοντας’’ το, μας λέει πως είναι εκείνη η ενεργειακή ποιότητα που μορφοποιεί στο πεδίο της ύλης το εν δυνάμει πρότυπο του μη εκδηλωμένου. Εν παρενθέση, στο βορειοδυτικό τμήμα της Κύπρου στα κατεχόμενα, υπάρχει μια πόλη που ονομάζεται Μόρφου!
Στον ινδουισμό είναι η θεά Λακσμί που αναδύεται από τον αφρό της θάλασσας κρατώντας ένα λωτό στο χέρι. Ενώ στον χριστιανισμό, ο λωτός γίνεται ο κρίνος που φέρνει ο Αρχάγγελος Γαβριήλ στην Μαρία.
Όμως στον συμβολισμό ο λωτός εναλλάσσεται και με τον Οκταπέταλο Ρόδακα, ένα ακόμη σύμβολο της Αφροδίτης. Οι Αλχημιστές έκαναν συχνά παραλληλισμούς ανάμεσα στο Ρόδακα και την Φιλοσοφική Λίθο, η οποία επενεργεί όχι μόνο στην μεταστοιχείωση των μετάλλων, αλλά και στην μετουσίωση του ανθρώπου και κάθε μορφή ζωής.
Επιστρέφοντας στο μύθο, πληροφορούμαστε πως η θεά είχε για συνοδεία της τον Έρωτα και τον Ίμερο. Δυο διαφορετικά ονόματα για την ενεργειακή ποιότητα της κατεξοχήν συμπαντικής δύναμης. Σαν να λέμε, η ίδια Ενέργεια στο τετράγωνο! (Ε2)
Έχουμε εν ολίγοις το υλικό (Κβαντικός αφρός ή Χάος ή Νερό), το μέσο (Μορφοποιητική Ενέργεια ή Μεγάλη Μητέρα ή Αφροδίτη) και τον τρίτο παράγοντα (Καταλύτης ή Γονιμοποιός θεός ή Έρωτας-Ίμερος) στο τετράγωνο!

Από το «εν δυνάμει πρότυπο του μη εκδηλωμένου» στο …ΘΕΡΜΟ!
Δεν θα ήταν υπερβολή αν χαρακτηρίζαμε την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην Ελλάδα χαοτική. Όμως το Χάος δεν είναι κατ’ ανάγκη κακό. Έχει την δική του δυναμική, τις δικές του ισορροπίες και αυτό κατά βάθος το γνωρίζουμε. Το αντιλαμβανόμαστε διαισθητικά. Είναι, η γνώση αυτή, ένα από εκείνα τα κομμάτια που προϋπάρχουν μέσα στον καθένα μας. Είμαστε άλλωστε παιδιά του!
Κι έτσι, μαζί με τα παρωχημένα πρότυπα της κοινωνίας που πεθαίνει, πεθαίνει και ο παλιός τρόπος Αντίληψης μας. Κι ένας καινούργιος γεννιέται. Ένας τρόπος Αντίληψης μη γραμμικός που μας δίνει περισσότερες δυνατότητες αντιμετώπισης της κατάστασης. Έστω κι αν δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ακόμη τι και πώς ακριβώς συμβαίνει. Και οι δράσεις μας αναδύονται χαοτικά μέσα στην καινούργια πραγματικότητα και μια, μια την συμπληρώνουν σαν κομματάκια του παζλ.
Χρησιμοποιούμε ασυνείδητα την αρχέγονη εξίσωση: (Υλικό + Μέσο) × Καταλύτης2 = Δημιουργία και μεταλλάσσουμε τον Πόλεμο σε Παιχνίδι. Ένα παιχνίδι με νέους κανόνες. Ένας από αυτούς και το δικό μας εναλλακτικό νόμισμα, το ΘΕΡΜΟ.
Αναδύθηκε μέσα από την ανάγκη του βασικού ενστίκτου της επιβίωσης και διεκδικεί την θέση του ως εργαλείου συναλλαγών.
Στην πεζή πραγματικότητα, πήρε το όνομα του από την σύμπτυξη του ονόματος ΘΕΡΜ-αϊκ-Ο-ς. Σ’ εκείνη την άλλη, που εδρεύει στις παρυφές της συνείδησης υπάρχει και μια άλλη εκδοχή. Είναι η γνώση μας πως ο Θ-εός ΕΡΜ-ής είναι (ανάμεσα στις άλλες του ιδιότητες και) ο προστάτης του εμπορίου!
Αλλά ο Ερμής συνδέεται άμεσα και αμετάκλητα με την Αφροδίτη! Καθώς ο ένας συμπληρώνει την Φύση της άλλης. Είναι μεταφορικά -και γιατί όχι και κυριολεκτικά στην περίπτωση του ΘΕΡΜΟ- οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος!
Και το αρχετυπικό δίπολο Ερμής-Αφροδίτη μας παραπέμπει στην πανίσχυρη Άγδιστη την ….ερμαφρόδιτη θεά. Εκείνη που οι θεοί φοβήθηκαν και την ευνούχισαν για να διασπάσουν την δύναμη της…
Εμείς ας κρατήσουμε τη Δύναμη αυτή ενωμένη κι ας υποδεχθούμε το ΘΕΡΜΟ …θερμά!


1Απόσπασμα από το άρθρο της Ειρήνης Λεονάρδου «Ο Μύθος που δεν ήταν Μύθος»© περιοδικό ΑΝΕΞΗΓΗΤΟ Μπορείτε να το διαβάσετε στο

http://www.onirocosmos.gr/prototypi-erevna/eirini-leonardou/253-o-mythos-pou-den-itan-mythos.html

Αν επιτρέψουν εκλογές οι Γερμανοί

Alex Vlachopoulos Diogenis

• 5 Μαρτίου 2012
  
  
  Επικράτηση των δυνάμεων του Μνημονίου
  
  Όλα δείχνουν ότι αν γίνουν εκλογές και με τις δημοσκοπήσεις που βλέπουμε περνάμε στην απέναντι πλευρά του δικομματισμού.
  Σε έναν πρωτοφανή διάσπαρτο πολυκομματισμό χωρίς κεντρικό πολιτικό σχεδιασμό όπου ο καθένας υψώνει και μία διαφορετική σημαία «στολισμένη» με συνθήματα.
  Ελάχιστες Αντιμνημονιακές κινήσεις είναι σε θέση να προβάλλουν μία εφικτή πολιτική πρόταση και ακόμη πιο λίγες έως μηδαμινές αυτές που αγνοούν κάθε έκκληση ενότητας!
  
  · Αν εννοούν ότι το κράτος διαλύθηκε
  
  · Αν συνειδητοποιούν πράγματι ότι η κοινωνία έχασε τη συνοχή της
  
  · Αν διαθέτουν το στοιχειώδες αισθητήριο ότι οι Έλληνες πέρασαν σε ιστορικό ρεκόρ φτώχειας και ανεργίας
  
  · Αν το πιστεύουν πράγματι ότι η χώρα παραδόθηκε σε ξένα συμφέροντα και μάλιστα βάσει σχεδίου.
  
  Πρέπει από χθες να επιταχύνουν τις διαδικασίας να βγάλουν συγκεκριμένη πολιτική πρόταση απέναντι στις εντολές της Γερμανοκρατούμενης Ευρώπης.
  
  Και αυτό είναι δύσκολο και επίπονο.
  
  Χρονοβόρο!
  
  Απαιτεί υποχωρήσεις σε δευτερογενείς διαφορές
  
  Αν τα Μνημόνια δεν μπόρεσε κανείς να προλάβει να τα διαβάσει και να τα κατανοήσει πως είναι δυνατόν να σταθείς απέναντί τους με συνθήματα, πολιτικά πείσματα, σκόρπιες πολιτικές προτάσεις;
  
  Απαιτούνται επείγουσες συνεννοήσεις.
  
  Πρέπει πριν από οποιαδήποτε εκλογική αναμέτρηση να γίνει Συνέδριο των Αντιμνημονιακών δυνάμεων.
  
  Να χαράξουν ελάχιστη κοινή πολιτική που να εκπροσωπεί τη πλειοψηφία των Ελλήνων.
  
  Οποιαδήποτε επιδίωξη να περάσουν απλά στα έδρανα της Βουλής αποτελεί πολιτική εγκληματική ενέργεια, ισοδύναμη με εκείνη όσων μας ενέπλεξαν στη περιπέτεια αυτή.
  
  Και κυρίως με τις ίδιες βαρειές ευθύνες του κ. Γ. Παπανδρέου και όσων βουλευτών και κομμάτων ακολούθησαν τις ύποπτες ενέργειες και επιλογές του.
  
  Αν οι Αντιμνημονιακές δυνάμεις δεν προτάξουν ουσιαστική πρόταση ανατροπής θα δώσουν την ευκαιρία σε όσους σήμερα στηρίζουν τη συνταγή της ελληνικής εξαθλίωσης με ανταλλαγή στη παραμονή του Ευρώ θα θριαμβεύσουν πολιτικά.
  
  Ο λόγος είναι ότι –δυστυχώς- δίκαια θα συνεχίσουν να προτάσσουν την ανεπάρκεια των Αντιμνημονιακών καθώς για μία ακόμη φορά δεν θα προτείνουν εφικτή εναλλακτική λύση.
  
  ·Αντιλαμβανόσαστε οι νέες πολιτικές κινήσεις που θα περάσετε στη Βουλή το βάρος της ευθύνης που αναλαμβάνετε;
  
  ·Οι μεγαλύτερες Αριστερές δυνάμεις μήπως θα πρέπει επειγόντως να παραμερίσετε αυτά που σας χωρίζουν και να συνεννοηθείτε σε αυτά που σας ενώνουν; Εκτός και εάν τα περί «κρίσιμης καμπής», «ιστορικών ευθυνών», «κοινωνικής εγκατάλειψης» αποτελούν κροκοδείλια δάκρυα για να μετρήσετε λίγα κουκιά παραπάνω
  
  ·Διαφορετικά με σημαντικό μερίδιο δικής σας ευθύνης οι Μνημονιακές δυνάμεις θα εγκατασταθούν για πάντα στην εξουσία. Ήδη γίνονται και οι απαραίτητες «κυκλωτικές» κινήσεις προετοιμασίας. Βουλευτές που σήκωσαν το χέρι και στα δύο Μνημόνια ξαφνικά θυμήθηκαν ότι διαφωνούν και έχουν επιδοθεί σε μεταγραφές και δημιουργία νέων κομμάτων σε στυλ «παρθενογένεσης» . Και όλα αυτά σε ένα ραντεβού μετεκλογικής συνεργασίας για την εξουσία.
  
  Διογένης για pythari.gr