Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012

Ναι ρε, ΔΡΑΧΜΗ!


Ναι ρε, ΔΡΑΧΜΗ! Ένα κείμενο που δίνει πολλές απαντήσεις στους δικαιολογημένους φόβους που εκφράζονται.
του Μάριου Μαρινάκου

Στο δίλημμα "ευρώ ή δραχμή" θα μπορούσα να απαντήσω μονολεκτικά λέγοντας: ΔΡΑΧΜΗ. Βέβαια, αμέσως μετά θα έγραφα σελίδες επί σελίδων για τα πλεονεκτήματα του εθνικού νομίσματος, επικαλούμενος βιβλιογραφία, οικονομικά στοιχεία και παραδείγματα...



Αλλά θα μου επιτρέψετε να θέσω μια σειρά από άλλα ερωτήματα, που θεωρώ ότι αναδεικνύουν το μέγεθος της πολιτικής απάτης που έχει στηθεί πίσω από αυτό το δίλημμα.

Ποιος είπε ότι το ευρώ δημιουργήθηκε για να υπάρχει για πάντα?
Ποιος είπε ότι το ίδιο το ευρώ δεν έχει ημερομηνία λήξης?
Ποιος είπε ότι το εφεύρημα του ευρώ δεν επιτέλεσε ήδη το καθήκον του και είναι η ώρα σιγά-σιγά
να αποσυρθεί στο χρονοντούλαπο της ιστορίας?
Ποιος είπε ότι μπήκαμε στο ευρώ για να μείνουμε κιόλας?
Ποιος είπε ότι δεν πέτυχε η είσοδός μας στο ευρώ?

Εξηγούμαι:
1. Το ευρώ από τη φύση του και από τη λειτουργία του είναι ένα χρεωστικό νόμισμα.
Παράγεται σε ειδικό χαρτί και μελάνια της ΕΚΤ, δηλαδή με ελάχιστο κόστος.
Είναι αποσυνδεδεμένο πλήρως από τον λεγόμενο "χρυσό κανόνα" και επομένως, η αξία του είναι ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ λογιστική. Η αξία του νομίσματος δεν αντιστοιχεί σε χρυσό.
Δηλαδή είναι ...αέρας. Δεν πρόκειται περί πραγματικής αξίας αλλά περί λογιστικών συμψηφισμών αξιών στις συναλλαγές.

2. Περαιτέρω, το ευρώ είναι νόμισμα που παράγει από την στιγμή της παραγωγής του, χρέος. Πώς γίνεται αυτό; Να η απάντηση:
Το ευρώ "κόβεται" από την ΕΚΤ.
Αλλά η ΕΚΤ (από τις ιδρυτικές συμβάσεις της ΟΝΕ) δεν μπορεί να είναι απευθείας δανειστής κρατών.
Η ΕΚΤ υποχρεούται να δανείζει με το βασικό παρεμβατικό επιτόκιο (αυτή τη στιγμή 0,75%) τις εμπορικές τράπεζες κάθε κράτους.
Στη συνέχεια, οι τράπεζες δανειοδοτούν τα κράτη, είτε με τη σύναψη δανειακών συμβάσεων (οπότε το επιτόκιο δανεισμού κυμαίνεται μεταξύ 3 και 6% και καθορίζεται με διμερείς διαπραγματεύσεις) είτε με την αγορά ομολόγων χρέους (οπότε το επιτόκιο δανεισμού προσδιορίζεται από τις χρηματαγορές κατ΄ αρχή επάνω στο δίπολο "προσφορά-ζήτηση" και ανάλογα με την επικινδυνότητα της τοποθέτησης , αυτά είναι τα διαβόητα spreads).
Άρα, τελικά, ο αέρας που παράγει η ΕΚΤ καταλήγει να αποτελεί προϊόν δανεισμού, ο οποίος επιβαρύνει επιτοκιακά ένα κράτους περί το 4%-5%.

Παράδειγμα: Έστω ότι η ΕΚΤ έκοψε 100€. Αυτά τα δανείζει στην τράπεζα Τ με επιτόκιο 0,75%. Η Τράπεζα Τ τα δανείζει με τη σειρά της στο κράτος Κ με επιτόκιο 5%. Άρα το κράτος, όταν θα έρθει η ώρα της αποπληρωμής, θα πρέπει να αποπληρώσει 105€. Από αυτά τα 105€, τα 4,25 θα τα κρατήσει η τράπεζα Τ, ως απόδοση του επιτοκίου της. Και τα υπόλοιπα 100,75€ θα πρέπει να τα αποδώσει στην ΕΚΤ.

Ας το δούμε με ερωταπαντήσεις για να γίνει σαφές τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω:

Ερώτηση: Άρα, ποιος κερδίζει με τον τρόπο λειτουργίας του ευρώ?
Απάντηση: Οι τράπεζες και η ΕΚΤ.

Ερώτηση: Επομένως, το ευρώ παράγει χρέος?
Απάντηση: Ασφαλώς ναι! Άλλωστε, για να αποδοθεί 5% τόκος σημαίνει ότι απαιτείται ανάπτυξη περίπου 8%-10% στο ΑΕΠ της χώρας, ώστε αφαιρουμένων των λειτουργικών εξόδων, να απομένει κέρδος από την ανάπτυξη της τάξης του 5% που μπορεί να αποπληρώσει τους δανειστές.
Αλλά τέτοιας έντασης αναπτύξεις ΠΟΤΕ δεν παρουσιάστηκαν στα κράτη της ΟΝΕ, από την δημιουργία της μέχρι και σήμερα.

Ερώτηση: Επομένως, το ευρώ, δεν ευνοεί κράτη αλλά τράπεζες;
Απάντηση: Όχι, λάθος! Το ευρώ στην λειτουργία του ως δανειακό προϊόν, ευνοεί τις Τράπεζες. Αλλά ως μέσο συναλλαγών ευνοεί την παραγωγική υπερδύναμη της ΟΝΕ, την Γερμανία. Η Γερμανία με τον ισχυρό εξαγωγικό προσανατολισμό της, συγκεντρώνει τεράστια ποσά από τις εξαγωγές, τα οποία οι χώρες με ισχνή παραγωγική δομή αναγκάζονται να καταβάλλουν για να αποκτούν αυτά που χρειάζονται. Από την άλλη πλευρά, οι χώρες που δεν έχουν ισχυρή παραγωγική δομή παρουσιάζουν εμπορικά ελλείμματα, τα οποία προσπαθούν να τα καλύψουν από την παροχή υπηρεσιών (πχ από τον τουρισμό ) και από τον δανεισμό. Επομένως, η Γερμανία κεφαλαιοποιεί το κέρδος που παράγει το ευρώ, πουλώντας τα προϊόντα της, ενώ εμείς χρεωνόμαστε προκειμένου να τα αγοράσουμε, καθώς το έλλειμμα του εμπορικού μας ισοζυγίου δεν μας επιτρέπει την δημιουργία αποθεματικών κεφαλαίου από τον τομέα της παροχής υπηρεσιών.

Ερώτηση: Αυτό όμως είναι φαύλος κύκλος. Όποιος χρεώνεται διαρκώς κάποτε θα καταρρεύσει. Επομένως, το ευρώ, δημιουργώντας συνεχώς χρέη προς όφελος των ισχυρών, είναι τελικά ένα εργαλείο εκπόρθησης κρατών;
Απάντηση: Ασφαλώς. Το ευρώ φτιάχτηκε με τέτοιο τρόπο και λειτουργεί με τέτοιο τρόπο που δεν είναι μόνο οικονομικό μέγεθος. Είναι και πολιτικό όπλο. Δημιουργώντας χρέη, επιβάλλει πολιτικές. Και εν τέλει, αναγκάζει σε απώλεια εκφάνσεων της εθνικής κυριαρχίας των κρατών, προκειμένου για την εξυπηρέτηση των χρεών. Επομένως, όταν το ευρώ θα έχει επιτελέσει τη λειτουργία του, δεν θα υπάρχει και λόγος ύπαρξής του.

Ερώτηση: Άρα η ίδια η Γερμανία μπορεί αν φύγει πρώτη από το ευρώ;
Απάντηση: Ήδη στη Γερμανία η σχετική κουβέντα έχει ξεκινήσει και μάλιστα, ακούγεται πολύ το moto "εμείς ότι είχαμε να κερδίσουμε από την κρίση το κερδίσαμε, τώρα μπορούμε να αποχωρήσουμε από το ευρώ".

Ερώτηση: Άρα εμείς γιατί κοπτόμεθα για το ευρώ τόσο πολύ;
Απάντηση: 1. Γιατί οι πολιτικοί μας έχουν βγάλει τα λεφτά τους στο εξωτερικό και σε ενδεχόμενο επανόδου σε εθνικό νόμισμα και με την εφαρμογή αυστηρής νομισματικής πολιτικής, δεν θα μπορέσουν ΠΟΤΕ να επαναπατρίσουν αυτά τα κεφάλαια, και 2. Γιατί είμαστε τα ιδανικά θύματα και ψώνια, ευρωλιγούρηδες και ξενομανείς, κομπεξικοί και φραγκογλύφτες...

Σχετικό είναι και το θέμα μιας πρότασης που υποβάλλουμε αρκετοί (μεταξύ αυτών κι εγώ ήδη με την σημείωσή μου αυτή) σχετικά με την δυνατότητα ή ίσως και την αναγκαιότητα έκδοσης χρυσής δραχμής, τουλάχιστον για τις εξωτερικές μας συναλλαγές, ως κράτος.

Το ζήτημα της χρυσής δραχμής και του χρυσού κανόνα είναι περίπου ίδια αλλά και πολύ διαφορετικά.

Ειδικότερα: Ένα νόμισμα που κυκλοφορεί ως αξία αντιστοιχούσα σε χρυσό, σημαίνει ότι, αν το πας στην τράπεζα της Ελλάδας και ζητήσεις την αξία του νομίσματος σε πραγματικό χρυσό, τότε θα πάρεις τον αντίστοιχο χρυσό.

Επομένως, θα πρέπει το ύψος των κυκλοφορούντων νομισμάτων, το σύνολο του χρήματος που κυκλοφορεί σε μια χώρα, να αντιστοιχεί σε αποθεματικά χρυσού. Αυτό είναι ο λεγόμενος "χρυσός κανόνας".

Πχ αν το ευρώ ήταν νόμισμα σε αξία χρυσού, τότε εσύ θα μπορούσες να μεταβείς στην τράπεζα της Ελλάδας με ένα χαρτονόμισμα των 100€ και να ζητήσεις να λάβεις την αντίστοιχη ποσότητα χρυσού.

Περίπου όμοια είναι η λειτουργία του χρυσού νομίσματος αλλά είναι επίσης και εντελώς διαφορετική ταυτόχρονα. Ο λόγος είναι απλός:

Το χρυσό νόμισμα δεν αποτελεί νόμισμα σε αντικατάσταση αξίας, αλλά αποτελεί το ίδιο το νόμισμα αξία καθ' εαυτή, αφού είναι χρυσό.

Επομένως, η συναλλακτική συμπεριφορά στις 2 περιπτώσεις είναι εντελώς διαφορετική. Στην πρώτη περίπτωση (του χρυσού κανόνα) συναλλάσσεσαι συμπράττοντας σε ΥΠΟΣΧΕΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΠΡΑΞΙΑ, εκτιμώντας ότι η λογιστική αξία του νομίσματος αντιστοιχεί σε αποθεματικό χρυσού. Στην δεύτερη περίπτωση, όμως συναλλάσσεσαι με ΕΚΠΟΙΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΠΡΑΞΙΑ, αφού στην πραγματικότητα συναλλάσσεσαι με χρυσό. Δηλαδή στην πρώτη περίπτωση μετατρέπεις την λογιστική αξία σε χρυσό, ενώ στη δεύτερη περίπτωση, μετατρέπεις το χρυσό σε λογιστική αξία.

Έτσι, η πρότασή μου για κυκλοφορία εθνικού χρυσού νομίσματος λαμβάνει υπόψη της μια άκρως αντίθετη παράμετρο σε σχέση με την έκδοση λογιστικής δραχμής.

Η έκδοση λογιστικής δραχμής (που δεν θα αντιστοιχεί σε αποθέματα χρυσού) σημαίνει ότι θα πρέπει να επιβληθούν αυστηροί νομισματικοί κανόνες για την εισροή και εκκροή συναλλάγματος καθώς επίσης και να διασφαλιστεί ότι το νέο νόμισμα δεν θα γίνει αντικείμενο συναλλαγών στις χρηματαγορές, ώστε να μην δεχτεί πιέσεις και αναγκαστεί σε υποτίμηση.

Αλλά η έκδοση χρυσής δραχμής απαιτεί το νόμισμα να γίνει αντικείμενο συναλλαγών στις χρηματαγορές, ώστε λόγω ακριβώς της ενσωματωμένης αξίας του πολύτιμου μετάλλου από το οποίο έχει δημιουργηθεί και λόγω της τεράστιας ζήτησης σε χρυσό, να δεχτεί υπερτιμητικές πιέσεις και τελικά να ανατιμηθεί!

Έτσι η χρυσή δραχμή, αν ξεκινήσει στην ισοτιμία 1 χρυσή δραχμή =1200 ευρώ, τότε με την είσοδο του νομίσματος στις χρηματαγορές, το νόμισμα αυτό, λόγω ζήτησης θα αποκτήσει αυτόματα προστιθέμενη αξία λόγω ζήτησης που τουλάχιστον θα διπλασιάσει την αξία του μέσα σε λίγες ώρες!

Για να το καταστήσω πρακτικό το ζήτημα, ώστε να γίνει αντιληπτό:

Η Ελλάδα εκτιμάται ότι έχει διαθέσιμα κοιτάσματα χρυσού, ύψους περίπου 28 δις ευρώ. Εάν αυτό τον χρυσό τον μετατρέψουμε σε χρυσό νόμισμα, τότε μέσα σε λίγες ώρες και με την τεράστια υπερτιμητική πίεση που θα ασκηθεί στο νόμισμα (λόγω ζήτησης) η Ελλάδα θα μπορεί να διπλασιάσει ή ακόμα και να τριπλασιάσει την λογιστική αξία του νομίσματος και επομένως να κεφαλαιοποιήσει κέρδος, το οποίο θα προέρχεται ουσιαστικά από την εμπορία χρυσού.

Ωστόσο, αυτό το κέρδος είναι διπλό για τον επίσης απλό λόγο: Στις χρηματαγορές δεν θα ρίξουμε ΟΛΟ το ποσό των χρυσών δραχμών, γιατί αυτό αφενός θα δημιουργούσε πληθωριστικές τάσεις στο νόμισμα και αφετέρου λόγω υπερπροσφοράς δεν θα αποκτούσε την αναμενόμενη προστιθέμενη αξία.

Ρίχνοντας στις αγορές ένα ποσό ικανό να κάνει τους πάντες να ελπίζουν ότι "θα αγοράσουν χρυσό" αλλά ταυτόχρονα πολύ μικρό σε σχέση με το υπόλοιπο του αποθεματικού μας, τότε... θα είχαμε διπλασιάσει ή και τριπλασιάσει την αξία του χρυσού που θα είχαμε στα χέρια μας! Δηλαδή θα είχαμε διπλασιάσει ή και τριπλασιάσει την οικονομική ισχύ της χώρας, χωρίς ποτέ να μεταβιβάσουμε τον χρυσό της!

Πάντως, το σημαντικό ΔΕΝ είναι το πώς θα διαχειριστούμε εμείς μια εθνική, λαϊκή δραχμή αλλά το πώς διαχειρίζονται κάποιοι το ευρώ. Εχθές δεν πρόλαβα να σας γράψω ότι ίσως το ευρώ να είναι ένα -από τη φύση του- θνησιγενές νόμισμα, από το οποίο πρώτη η Γερμανία θα θελήσει να αποχωρήσει για να κεφαλαιοποιήσει τα οφέλη της.

Και σήμερα έσκασε η είδηση, που μπορείτε να δείτε εδώ
http://www.xrimanews.gr/oikonomia/33497-mhpws-h-germania-na-epestrefe-sto-marko

Οπότε τώρα, έχετε ακόμα περισσότερες ενδείξεις για το ποια θα πρέπει να είναι η επιλογή μας στο δίλημμα "ευρώ ή δραχμή" και πόσο άσχημο παιχνίδι παίζεται στην πλάτη του λαού, από λαμόγια, δημοκόπους (όχι δεν έκανα λάθος, δημοκόπους ήθελα να γράψω) και ύαινες που τόσα χρόνια ζουν και δρουν παρασιτικά επάνω στο σώμα αυτής εδώ της χώρας και τώρα κόπτονται να μας πείσουν να μείνουμε στο ευρώ...


http://anti-ntp.blogspot.gr/
Ναι ρε, ΔΡΑΧΜΗ! Ένα κείμενο που δίνει πολλές απαντήσεις στους δικαιολογημένους φόβους που εκφράζονται.
του Μάριου Μαρινάκου

Στο δίλημμα "ευρώ ή δραχμή" θα μπορούσα να απαντήσω μονολεκτικά λέγοντας: ΔΡΑΧΜΗ. Βέβαια, αμέσως μετά θα έγραφα σελίδες επί σελίδων για τα πλεονεκτήματα του εθνικού νομίσματος, επικαλούμενος βιβλιογραφία, οικονομικά στοιχεία και παραδείγματα...



Αλλά θα μου επιτρέψετε να θέσω μια σειρά από άλλα ερωτήματα, που θεωρώ ότι αναδεικνύουν το μέγεθος της πολιτικής απάτης που έχει στηθεί πίσω από αυτό το δίλημμα.

Ποιος είπε ότι το ευρώ δημιουργήθηκε για να υπάρχει για πάντα?
Ποιος είπε ότι το ίδιο το ευρώ δεν έχει ημερομηνία λήξης?
Ποιος είπε ότι το εφεύρημα του ευρώ δεν επιτέλεσε ήδη το καθήκον του και είναι η ώρα σιγά-σιγά
να αποσυρθεί στο χρονοντούλαπο της ιστορίας?
Ποιος είπε ότι μπήκαμε στο ευρώ για να μείνουμε κιόλας?
Ποιος είπε ότι δεν πέτυχε η είσοδός μας στο ευρώ?

Εξηγούμαι:
1. Το ευρώ από τη φύση του και από τη λειτουργία του είναι ένα χρεωστικό νόμισμα.
Παράγεται σε ειδικό χαρτί και μελάνια της ΕΚΤ, δηλαδή με ελάχιστο κόστος.
Είναι αποσυνδεδεμένο πλήρως από τον λεγόμενο "χρυσό κανόνα" και επομένως, η αξία του είναι ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ λογιστική. Η αξία του νομίσματος δεν αντιστοιχεί σε χρυσό.
Δηλαδή είναι ...αέρας. Δεν πρόκειται περί πραγματικής αξίας αλλά περί λογιστικών συμψηφισμών αξιών στις συναλλαγές.

2. Περαιτέρω, το ευρώ είναι νόμισμα που παράγει από την στιγμή της παραγωγής του, χρέος. Πώς γίνεται αυτό; Να η απάντηση:
Το ευρώ "κόβεται" από την ΕΚΤ.
Αλλά η ΕΚΤ (από τις ιδρυτικές συμβάσεις της ΟΝΕ) δεν μπορεί να είναι απευθείας δανειστής κρατών.
Η ΕΚΤ υποχρεούται να δανείζει με το βασικό παρεμβατικό επιτόκιο (αυτή τη στιγμή 0,75%) τις εμπορικές τράπεζες κάθε κράτους.
Στη συνέχεια, οι τράπεζες δανειοδοτούν τα κράτη, είτε με τη σύναψη δανειακών συμβάσεων (οπότε το επιτόκιο δανεισμού κυμαίνεται μεταξύ 3 και 6% και καθορίζεται με διμερείς διαπραγματεύσεις) είτε με την αγορά ομολόγων χρέους (οπότε το επιτόκιο δανεισμού προσδιορίζεται από τις χρηματαγορές κατ΄ αρχή επάνω στο δίπολο "προσφορά-ζήτηση" και ανάλογα με την επικινδυνότητα της τοποθέτησης , αυτά είναι τα διαβόητα spreads).
Άρα, τελικά, ο αέρας που παράγει η ΕΚΤ καταλήγει να αποτελεί προϊόν δανεισμού, ο οποίος επιβαρύνει επιτοκιακά ένα κράτους περί το 4%-5%.

Παράδειγμα: Έστω ότι η ΕΚΤ έκοψε 100€. Αυτά τα δανείζει στην τράπεζα Τ με επιτόκιο 0,75%. Η Τράπεζα Τ τα δανείζει με τη σειρά της στο κράτος Κ με επιτόκιο 5%. Άρα το κράτος, όταν θα έρθει η ώρα της αποπληρωμής, θα πρέπει να αποπληρώσει 105€. Από αυτά τα 105€, τα 4,25 θα τα κρατήσει η τράπεζα Τ, ως απόδοση του επιτοκίου της. Και τα υπόλοιπα 100,75€ θα πρέπει να τα αποδώσει στην ΕΚΤ.

Ας το δούμε με ερωταπαντήσεις για να γίνει σαφές τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω:

Ερώτηση: Άρα, ποιος κερδίζει με τον τρόπο λειτουργίας του ευρώ?
Απάντηση: Οι τράπεζες και η ΕΚΤ.

Ερώτηση: Επομένως, το ευρώ παράγει χρέος?
Απάντηση: Ασφαλώς ναι! Άλλωστε, για να αποδοθεί 5% τόκος σημαίνει ότι απαιτείται ανάπτυξη περίπου 8%-10% στο ΑΕΠ της χώρας, ώστε αφαιρουμένων των λειτουργικών εξόδων, να απομένει κέρδος από την ανάπτυξη της τάξης του 5% που μπορεί να αποπληρώσει τους δανειστές.
Αλλά τέτοιας έντασης αναπτύξεις ΠΟΤΕ δεν παρουσιάστηκαν στα κράτη της ΟΝΕ, από την δημιουργία της μέχρι και σήμερα.

Ερώτηση: Επομένως, το ευρώ, δεν ευνοεί κράτη αλλά τράπεζες;
Απάντηση: Όχι, λάθος! Το ευρώ στην λειτουργία του ως δανειακό προϊόν, ευνοεί τις Τράπεζες. Αλλά ως μέσο συναλλαγών ευνοεί την παραγωγική υπερδύναμη της ΟΝΕ, την Γερμανία. Η Γερμανία με τον ισχυρό εξαγωγικό προσανατολισμό της, συγκεντρώνει τεράστια ποσά από τις εξαγωγές, τα οποία οι χώρες με ισχνή παραγωγική δομή αναγκάζονται να καταβάλλουν για να αποκτούν αυτά που χρειάζονται. Από την άλλη πλευρά, οι χώρες που δεν έχουν ισχυρή παραγωγική δομή παρουσιάζουν εμπορικά ελλείμματα, τα οποία προσπαθούν να τα καλύψουν από την παροχή υπηρεσιών (πχ από τον τουρισμό ) και από τον δανεισμό. Επομένως, η Γερμανία κεφαλαιοποιεί το κέρδος που παράγει το ευρώ, πουλώντας τα προϊόντα της, ενώ εμείς χρεωνόμαστε προκειμένου να τα αγοράσουμε, καθώς το έλλειμμα του εμπορικού μας ισοζυγίου δεν μας επιτρέπει την δημιουργία αποθεματικών κεφαλαίου από τον τομέα της παροχής υπηρεσιών.

Ερώτηση: Αυτό όμως είναι φαύλος κύκλος. Όποιος χρεώνεται διαρκώς κάποτε θα καταρρεύσει. Επομένως, το ευρώ, δημιουργώντας συνεχώς χρέη προς όφελος των ισχυρών, είναι τελικά ένα εργαλείο εκπόρθησης κρατών;
Απάντηση: Ασφαλώς. Το ευρώ φτιάχτηκε με τέτοιο τρόπο και λειτουργεί με τέτοιο τρόπο που δεν είναι μόνο οικονομικό μέγεθος. Είναι και πολιτικό όπλο. Δημιουργώντας χρέη, επιβάλλει πολιτικές. Και εν τέλει, αναγκάζει σε απώλεια εκφάνσεων της εθνικής κυριαρχίας των κρατών, προκειμένου για την εξυπηρέτηση των χρεών. Επομένως, όταν το ευρώ θα έχει επιτελέσει τη λειτουργία του, δεν θα υπάρχει και λόγος ύπαρξής του.

Ερώτηση: Άρα η ίδια η Γερμανία μπορεί αν φύγει πρώτη από το ευρώ;
Απάντηση: Ήδη στη Γερμανία η σχετική κουβέντα έχει ξεκινήσει και μάλιστα, ακούγεται πολύ το moto "εμείς ότι είχαμε να κερδίσουμε από την κρίση το κερδίσαμε, τώρα μπορούμε να αποχωρήσουμε από το ευρώ".

Ερώτηση: Άρα εμείς γιατί κοπτόμεθα για το ευρώ τόσο πολύ;
Απάντηση: 1. Γιατί οι πολιτικοί μας έχουν βγάλει τα λεφτά τους στο εξωτερικό και σε ενδεχόμενο επανόδου σε εθνικό νόμισμα και με την εφαρμογή αυστηρής νομισματικής πολιτικής, δεν θα μπορέσουν ΠΟΤΕ να επαναπατρίσουν αυτά τα κεφάλαια, και 2. Γιατί είμαστε τα ιδανικά θύματα και ψώνια, ευρωλιγούρηδες και ξενομανείς, κομπεξικοί και φραγκογλύφτες...

Σχετικό είναι και το θέμα μιας πρότασης που υποβάλλουμε αρκετοί (μεταξύ αυτών κι εγώ ήδη με την σημείωσή μου αυτή) σχετικά με την δυνατότητα ή ίσως και την αναγκαιότητα έκδοσης χρυσής δραχμής, τουλάχιστον για τις εξωτερικές μας συναλλαγές, ως κράτος.

Το ζήτημα της χρυσής δραχμής και του χρυσού κανόνα είναι περίπου ίδια αλλά και πολύ διαφορετικά.

Ειδικότερα: Ένα νόμισμα που κυκλοφορεί ως αξία αντιστοιχούσα σε χρυσό, σημαίνει ότι, αν το πας στην τράπεζα της Ελλάδας και ζητήσεις την αξία του νομίσματος σε πραγματικό χρυσό, τότε θα πάρεις τον αντίστοιχο χρυσό.

Επομένως, θα πρέπει το ύψος των κυκλοφορούντων νομισμάτων, το σύνολο του χρήματος που κυκλοφορεί σε μια χώρα, να αντιστοιχεί σε αποθεματικά χρυσού. Αυτό είναι ο λεγόμενος "χρυσός κανόνας".

Πχ αν το ευρώ ήταν νόμισμα σε αξία χρυσού, τότε εσύ θα μπορούσες να μεταβείς στην τράπεζα της Ελλάδας με ένα χαρτονόμισμα των 100€ και να ζητήσεις να λάβεις την αντίστοιχη ποσότητα χρυσού.

Περίπου όμοια είναι η λειτουργία του χρυσού νομίσματος αλλά είναι επίσης και εντελώς διαφορετική ταυτόχρονα. Ο λόγος είναι απλός:

Το χρυσό νόμισμα δεν αποτελεί νόμισμα σε αντικατάσταση αξίας, αλλά αποτελεί το ίδιο το νόμισμα αξία καθ' εαυτή, αφού είναι χρυσό.

Επομένως, η συναλλακτική συμπεριφορά στις 2 περιπτώσεις είναι εντελώς διαφορετική. Στην πρώτη περίπτωση (του χρυσού κανόνα) συναλλάσσεσαι συμπράττοντας σε ΥΠΟΣΧΕΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΠΡΑΞΙΑ, εκτιμώντας ότι η λογιστική αξία του νομίσματος αντιστοιχεί σε αποθεματικό χρυσού. Στην δεύτερη περίπτωση, όμως συναλλάσσεσαι με ΕΚΠΟΙΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΠΡΑΞΙΑ, αφού στην πραγματικότητα συναλλάσσεσαι με χρυσό. Δηλαδή στην πρώτη περίπτωση μετατρέπεις την λογιστική αξία σε χρυσό, ενώ στη δεύτερη περίπτωση, μετατρέπεις το χρυσό σε λογιστική αξία.

Έτσι, η πρότασή μου για κυκλοφορία εθνικού χρυσού νομίσματος λαμβάνει υπόψη της μια άκρως αντίθετη παράμετρο σε σχέση με την έκδοση λογιστικής δραχμής.

Η έκδοση λογιστικής δραχμής (που δεν θα αντιστοιχεί σε αποθέματα χρυσού) σημαίνει ότι θα πρέπει να επιβληθούν αυστηροί νομισματικοί κανόνες για την εισροή και εκκροή συναλλάγματος καθώς επίσης και να διασφαλιστεί ότι το νέο νόμισμα δεν θα γίνει αντικείμενο συναλλαγών στις χρηματαγορές, ώστε να μην δεχτεί πιέσεις και αναγκαστεί σε υποτίμηση.

Αλλά η έκδοση χρυσής δραχμής απαιτεί το νόμισμα να γίνει αντικείμενο συναλλαγών στις χρηματαγορές, ώστε λόγω ακριβώς της ενσωματωμένης αξίας του πολύτιμου μετάλλου από το οποίο έχει δημιουργηθεί και λόγω της τεράστιας ζήτησης σε χρυσό, να δεχτεί υπερτιμητικές πιέσεις και τελικά να ανατιμηθεί!

Έτσι η χρυσή δραχμή, αν ξεκινήσει στην ισοτιμία 1 χρυσή δραχμή =1200 ευρώ, τότε με την είσοδο του νομίσματος στις χρηματαγορές, το νόμισμα αυτό, λόγω ζήτησης θα αποκτήσει αυτόματα προστιθέμενη αξία λόγω ζήτησης που τουλάχιστον θα διπλασιάσει την αξία του μέσα σε λίγες ώρες!

Για να το καταστήσω πρακτικό το ζήτημα, ώστε να γίνει αντιληπτό:

Η Ελλάδα εκτιμάται ότι έχει διαθέσιμα κοιτάσματα χρυσού, ύψους περίπου 28 δις ευρώ. Εάν αυτό τον χρυσό τον μετατρέψουμε σε χρυσό νόμισμα, τότε μέσα σε λίγες ώρες και με την τεράστια υπερτιμητική πίεση που θα ασκηθεί στο νόμισμα (λόγω ζήτησης) η Ελλάδα θα μπορεί να διπλασιάσει ή ακόμα και να τριπλασιάσει την λογιστική αξία του νομίσματος και επομένως να κεφαλαιοποιήσει κέρδος, το οποίο θα προέρχεται ουσιαστικά από την εμπορία χρυσού.

Ωστόσο, αυτό το κέρδος είναι διπλό για τον επίσης απλό λόγο: Στις χρηματαγορές δεν θα ρίξουμε ΟΛΟ το ποσό των χρυσών δραχμών, γιατί αυτό αφενός θα δημιουργούσε πληθωριστικές τάσεις στο νόμισμα και αφετέρου λόγω υπερπροσφοράς δεν θα αποκτούσε την αναμενόμενη προστιθέμενη αξία.

Ρίχνοντας στις αγορές ένα ποσό ικανό να κάνει τους πάντες να ελπίζουν ότι "θα αγοράσουν χρυσό" αλλά ταυτόχρονα πολύ μικρό σε σχέση με το υπόλοιπο του αποθεματικού μας, τότε... θα είχαμε διπλασιάσει ή και τριπλασιάσει την αξία του χρυσού που θα είχαμε στα χέρια μας! Δηλαδή θα είχαμε διπλασιάσει ή και τριπλασιάσει την οικονομική ισχύ της χώρας, χωρίς ποτέ να μεταβιβάσουμε τον χρυσό της!

Πάντως, το σημαντικό ΔΕΝ είναι το πώς θα διαχειριστούμε εμείς μια εθνική, λαϊκή δραχμή αλλά το πώς διαχειρίζονται κάποιοι το ευρώ. Εχθές δεν πρόλαβα να σας γράψω ότι ίσως το ευρώ να είναι ένα -από τη φύση του- θνησιγενές νόμισμα, από το οποίο πρώτη η Γερμανία θα θελήσει να αποχωρήσει για να κεφαλαιοποιήσει τα οφέλη της.

Και σήμερα έσκασε η είδηση, που μπορείτε να δείτε εδώ
http://www.xrimanews.gr/oikonomia/33497-mhpws-h-germania-na-epestrefe-sto-marko

Οπότε τώρα, έχετε ακόμα περισσότερες ενδείξεις για το ποια θα πρέπει να είναι η επιλογή μας στο δίλημμα "ευρώ ή δραχμή" και πόσο άσχημο παιχνίδι παίζεται στην πλάτη του λαού, από λαμόγια, δημοκόπους (όχι δεν έκανα λάθος, δημοκόπους ήθελα να γράψω)  και ύαινες που τόσα χρόνια ζουν και δρουν παρασιτικά επάνω στο σώμα αυτής εδώ της χώρας και τώρα κόπτονται να μας πείσουν να μείνουμε στο ευρώ...


http://anti-ntp.blogspot.gr/

Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2012

«Χαράτσι» ακόμα και στην «τελευταία κατοικία»! («…ένθα απέδρα πάσα οδύνη, λύπη και στεναγμός»)




Τα στελέχη του εγχώριου «μνημονιακού μπλοκ» είναι ευφάνταστα. Στην αρχή επέβαλαν «χαράτσι» για την πρώτη, τη δεύτερη, την εξοχική κατοικία. Και τώρα εξαγγέλλουν «χαράτσι» και για την … «τελευταία κατοικία». Με τη μόνη διαφορά ότι στην πρώτη περίπτωση το «χαράτσι» το πληρώνει ο ίδιος ο πολίτης, ενώ στη δεύτερη – καθώς ο υπόχρεος θα βρίσκεται «εις τας αιωνίους μονάς»  -  ο ασφαλιστικός του φορέας.
Μικρή η διαφορά.
Μιλάμε για το πρόγραμμα «ΑΡΙΑΔΝΗ», που εξάγγειλε η Κυβέρνηση, σύμφωνα με το οποίο όλες οι μεταβολές  στην προσωπική και οικογενειακή κατάσταση των πολιτών (γεννήσεις, γάμοι, σύμφωνα συμβίωσης, διαζύγια, θάνατοι) δε θα  δηλώνονται μόνο στα Ληξιαρχεία των δήμων αλλά σε ΤΡΙΤΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ (συμβολαιογράφους) με αμοιβή 50,00 ευρώ (!!!) για κάθε δήλωση, η οποία   σε περίπτωση γνωστοποίησης θανάτου θα καλύπτεται εξ ολοκλήρου από τα ασφαλιστικά ταμεία – τα οποία καταρρέουν- , ενώ  σε περίπτωση συμφώνου συμβίωσης δε θα υπάρχει οικονομική επιβάρυνση.
Οι μόνες περιπτώσεις για τις οποίες προβλέπεται επιβάρυνση του πολίτη είναι οι γνωστοποιήσεις γάμου και διαζυγίου.
Η δικαιολογία που ανερυθρίαστα προβάλλει η κυβέρνηση  είναι ότι το κράτος «…θα αποκτήσει ένα μηχανισμό που θα υπηρετεί την κοινωνική δικαιοσύνη και δε θα επιτρέπει τη γέννηση παραβατικών συμπεριφορών» των πολιτών απέναντι στα ασφαλιστικά ταμεία, καθώς «…το ανεπαρκές σύστημα μηχανογράφησης των ασφαλιστικών ταμείων και των ληξιαρχείων σε συνδυασμό με την αδυναμία ηλεκτρονικής διασύνδεσης και ανταλλαγής πληροφοριών καθιστούν το υπάρχον σύστημα αναποτελεσματικό δημιουργώντας έτσι πρόσφορο έδαφος για ανεξέλεγκτα φαινόμενα παραβατικότητας στην κοινωνική ασφάλιση….» εννοώντας ότι μερίδα πολιτών αποκρύπτει τέτοιες μεταβολές από τα ασφαλιστικά ταμεία για να εξακολουθεί να προσπορίζεται οικονομικά οφέλη,

Τα ευφάνταστα αυτά κυβερνητικά στελέχη αποκρύπτουν από την κοινή γνώμη δύο πράγματα ότι:
Α. Μόλις πριν τρία χρόνια - το 2009-  το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης χρηματοδότησε  με 42 εκατομμύρια  ευρώ (!!!) την εταιρία «Κοινωνία της Πληροφορίας Α.Ε.»  ώστε να δημιουργήσει υποδομή Εθνικού Ληξιαρχείου , δηλαδή ένα  σύγχρονο και τεχνολογικά προηγμένο ληξιαρχείο όπου «θα καταγράφονται, θα μεταβάλλονται και θα παρακολουθούνται με σύγχρονο και συστηματικό τρόπο όλες οι νέες ληξιαρχικές πράξεις που δηλώνονται στα τοπικά Ληξιαρχεία καθώς και η πλειοψηφία των υφιστάμενων ληξιαρχικών πράξεων των ληξιαρχείων της χώρας» με στόχο τη δημιουργία ενός ενιαίου  Μητρώου Πολιτών, το οποίο θα αποτελούσε τη βάση (εδώ είναι το ωραίο!!!) για περαιτέρω αξιοποίησή του από φορείς της Δημόσιας Διοίκησης- άρα και τα ασφαλιστικά ταμεία – γιατί θα έδιναν στους φορείς αυτούς  τη δυνατότητα  της « δ ι α λ ε ι τ ο υ ρ γ ι κ ό τ η τ α ς» ! 
Β.  Η μεταβολή της προσωπικής και οικογενειακής κατάστασης των πολιτών αφενός αφορά τους ίδιους ατομικά  ,  αφετέρου όμως αφορά  τη δημόσια τάξη και το δημόσιο συμφέρον και δεν μπορεί να εκχωρείται στο σύνολό της ή μερικά με αμοιβή ή χωρίς σε τρίτους ιδιώτες, καθώς το τελευταίο συνιστά ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ τμήματος της κρατικής λειτουργίας , πολύ περισσότερο που το κόστος αυτό μετακυλίεται στις πλάτες των πολιτών ή των ασφαλιστικών ταμείων. Άλλωστε τα ληξιαρχικά γεγονότα, που καταχωρούνται στα ειδικά βιβλία,  σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία , τα βεβαιώνουν τα δικαστήρια της χώρας και δεν μπορούν να μεταβληθούν με την βούληση των ιδιωτών.
Γ. Το συνολικό αυτό κόστος με πρόχειρους υπολογισμούς ανέρχεται (110.000 θάνατοι, 60.000 γάμοι και 13.000 διαζύγια  κατά μέσο όρο κάθε χρόνο) σε 9.150.000€ τον χρόνο. Ειδικότερα  τα ασφαλιστικά ταμεία – που τελούν υπο κατάρρευση – θα επιβαρύνονται με (50Χ110.000=) 5,5 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο!
Είναι αδιάφορο πολιτικά  σε ποιόν επαγγελματικό κλάδο ανατίθενται σήμερα αυτά τα καθήκοντα. Εκείνο που έχει πολιτική σημασία είναι – τη στιγμή που πριν τρία χρόνια το κράτος είχε διαθέσει 42 εκ. ευρώ για τον εκσυγχρονισμό, την ηλεκτρονική διασύνδεση και τη «διαλειτουργικότητα των ληξιαρχείων σε εθνικό επίπεδο  - ότι  αφενός ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΕΙΤΑΙ –έστω μερικά- μία δημόσια κρατική λειτουργία - και ότι αφετέρου το κόστος αυτής της ιδιωτικοποίησης (9,15 εκ. ευρώ το χρόνο κατά μέσο όρο)  ΜΕΤΑΚΥΛΊΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΏΜΟΥΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΏΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΏΝ ΤΑΜΕΊΩΝ, .
Και αυτό συνιστά πολιτικό σκάνδαλο, το οποίο δεν πρέπει να ανεχθούμε!


MANOΛΗΣ ΛΑΜΤΖΙΔΗΣ

Δικηγόρος, μέλος του Δ.Σ. και πρ. Πρόεδρος του ΔΣΘ
m.lamtzidis@gmail.com

Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2012

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ.....(Δυστυχώς)......





Μιά ζωή καταιγίδα !! Δεκαετία του 50...δύστυχες εποχές...σκληρά χρόνια αξέχαστα !!!...Και πως να ξεχαστούν άραγε, η γύμνια...η ξυπολησιά...η ανυπαρξία φαγητού......Συνθήκες τριτοκοσμικές, όπου τα παιδιά πέθαιναν στους δρόμους...όπου τα σανατόρια δεν χωρούσαν άλλο κόσμο...Η φυματίωση θέριζε τον πληθυσμό...Ανυπαρξία ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης...γυναίκες που αφήνανε την τελευταία τους πνοή στη γέννα...Τι να πρωτο-θυμηθείς αδελφέ μου...Στη Χαλκίδα που έζησα τα παιδικά μου χρόνια...πεντακόσιες μερίδες φαγητού...μοιράζονταν κάθε μέρα από φιλανθρωπικό σωματείο...Μία μερίδα ανά οικογένεια...μία φρατζόλα ψωμί...και ένα φρούτο για να ζήσουν 4-5 ή και περισσότερα άτομα...Εργάτες με τη θηλειά της ανέχειας στο λαιμό...δούλευαν "ήλιο με ήλιο" για ενάμισ
ο κιλό λάδι.....Τότε όμως..η Χώρα είχε βγεί μέσα από πολέμους....έναν παγκόσμιο και έναν (δυστυχώς) εμφύλιο...Υπήρχε δικαιολογία για την κατάντια της...Παρ'όλα αυτά με την εργατικότητα του πληθυσμού της...με τον τίμιο ιδρώτα της ορθοπόδησε...Και μέσα απ΄αυτόν τον αγώνα, κακουχίες, στερήσεις, ο Ελληνας με μία τιτάνεια προσπάθεια, άρχισε σιγά σιγά να σηκώνει το κεφάλι του...Ήρθαν καλύτερες μέρες και το βιωτικό επίπεδο βελτιωνόταν...αργά αλλά σταθερά...Ψηλά το κεφάλι Έλληνες...έχουμε μάθει στα δύσκολα...Μπόρα δυνατή είναι...εξουθενωτική και μακάβρια...Αλλά με τη δύναμη της θέλησης θα την ξεπεράσουμε...Όσο γι αυτούς που μας οδήγησαν εδώ...σύντομα θα λογοδοτήσουν για τις πράξεις τους...και στον Λαό και στην Ιστορία.....

Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2012

Γενέθλια ημέρα Περαίας. Μνήμες-αποχές-αντιθέσεις! (βίντεο)



Του Γιώργου Νικολαΐδη (gnborn2shoot)

Μια γενέθλια ημέρα που τελικά (καλώς) ήταν τετραήμερο ποικίλων εκδηλώσεων.
Μια εξαίρεση στον καθιερωμένο ετήσιο εορτασμό, σε χρονική διάρκεια και πλήθος εκδηλώσεων.
Και αξίζει το «εύγε» στους φορείς που συνεργάστηκαν με τον Δήμο Θερμαϊκού.
Δύο όμως σημεία συζητήθηκαν μεταξύ των δημοτών.
Το ένα αφορούσε την κραυγαλέα απουσία πολλών πρώην και νυν δημάρχων, αντιδημάρχων, δημοτικών συμβούλων, αρχηγών παρατάξεων κ.λπ. που έβγαζε μάτι! Αποχή με σκοπό να καταδειχθεί η δεινή οικονομική κατάσταση του Δήμου; Δεν είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος. Η παρουσία τους δεν «στοιχίζει» τίποτα και δεν συνιστά μοχλό πίεσης.
Προ διετίας (και ας μου επιτραπεί να θυμίσω πως αυτό έγινε με δική μου παρότρυνση), είδαμε, εν όψει των επερχόμενων εκλογών, να εναγκαλίζονται μεταξύ τους οι τότε δήμαρχοι Περαίας, Μηχανιώνας και Επανομής και, μεταξύ φιλοφρονήσεων, ρετσίνας και άλλων αβροτήτων, να αναφέρονται στο «μέλλον του τόπου»!
Ξαφνικά διεπίστωσαν οι κύριοι λοιπόν, ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ πια «μέλλον του τόπου»;
Η σημερινή «μαζική» αποχή τους και η εν γένει κοινωνική τους συμπεριφορά δημιουργεί στους δημότες τη βάσιμη υποψία πως σε ένα χρόνο από τώρα, θα «ξαναθυμηθούν». Θα παρίστανται σε παρόμοιες εκδηλώσεις, επιμελούμενοι το ίματζ τους για λόγους και πάλι προεκλογικούς!
Πάμε και στο τρίτο σημείο.
Αναρωτιόμαστε μήπως τα τούρκικα σήριαλ  με ό,τι αυτά απεικονίζουν (γλώσσα, συνήθειες, συμπεριφορές, ήθη κλπ) αρχίζουν και «κυλούν» για τα καλά πια στο αίμα των Ελλήνων.
Στο όνομα της όποιας (επιβεβλημένης) αδελφοποίησης των λαών, συγχέουμε, άραγε, το νόημα ιστορικών γεγονότων μειώνοντας τη σημασία τους;
Η επιλογή των διοργανωτών να καλέσουν τουρκάλα αοιδό προς τέρψιν των δημοτών, την τελευταία βραδιά των εκδηλώσεων μνήμης(!), δεν ήταν ό,τι καλύτερο και σοφότερο.
Το αποκλειστικά τούρκικο ρεπερτόριο ΔΕΝ «γεφύρωσε» τα τραγικά ιστορικά γεγονότα με την εφήμερη «διασκέδαση» που προσφέρθηκε στους δημότες.
Καλούνται να κοντρολάρουν την ιστορική τους γνώση οι κ.κ. διοργανωτές, σεβόμενοι την ιστορική μνήμη.
Μπορεί οι Τούρκοι να προσέδωσαν τον τίτλο του «μεγαλοπρεπούς» στον Σουλεϊμάν, δεν θα έβλαπτε όμως για μας να είναι απλώς ο…Σουλεϊμάν!

Ρίξτε μια σύντομη ματιά στις εκδηλώσεις, βλέποντας το βίντεο πατώντας  ΕΔΩ

Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2012

Πόσο τολμηροί μπορούμε να γίνουμε;


 

Οι περικοπές στα έσοδα των δήμων που αποφασίστηκαν από την «κυβερνητική τρόικα» οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε οικονομική κατάρρευση, σε στάση πληρωμών των εργαζομένων και αναστολή των υπηρεσιών. Σε υπερχρεωμένους δήμους, όπως ο δικός μας η χρεωκοπία είναι ήδη προ των πυλών.

Υπάρχει λύση;

Η κατάσταση πρέπει και μπορεί να αντιστραφεί αν οι δημότες, δια μέσου των δημοτικών αρχών, πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Πρέπει να σταματήσει η κρατική παρέμβαση στους δήμους. Η δημοτική αρχή θα πρέπει να είναι ο πραγματικός ρυθμιστής του κάθε τόπου. Το κράτος θα πρέπει να αποδίδει στους δήμους το δίκαιο ποσοστό των φόρων που εισπράττουν από τους πολίτες και από εκεί και πέρα οι δήμοι θα πρέπει να έχουν την ελευθερία να κινηθούν ως ΝΠΙΔ ή ως ΑΕ και όχι ως ΝΠΔΔ που λειτουργούν ως σήμερα. Οι δημοτικές αρχές δικαιούνται και πρέπει να έχουν την δυνατότητα να πάνε το τόπο τους τόσο ψηλά, όσο τους επιτρέπουν τα όνειρα και οι φιλοδοξίες των κατοίκων τους. Οι δήμαρχοι μεμονωμένα ή συλλογικά, αλλά πάντα οργανωμένα να έρθουν σε ρήξη με την κρατική αδιαφορία και ολιγωρία και να απαγκιστρωθούν από τον κρατισμό στην λειτουργία των Δήμων.

Η απεξάρτηση της τοπικής αυτοδιοίκησης από το κράτος και η πολιτική ενδυνάμωση των τοπικών δημοτικών αρχών είναι η μόνη λύση για την άμεση ανάδειξη των δήμων σε πόλους ανάπτυξης κάτι που θα βοηθήσει και την χώρα μας να βγει από την οικονομική κρίση. Ο Καλλικράτης υποτίθετο ότι θα έδινε αυτήν την διάσταση στους Δήμους. Οι δομές της Πολεοδομίας, των Λιμενικών ταμείων, της Υγείας, κλπ θα περνούσαν στα χέρια του των δήμων, γιατί ο κάθε δήμος γνωρίζει τις δυνατότητές του και τις αδυναμίες του, κάτι δεν μπορεί να το γνωρίζει το Αθηνοκεντρικό κράτος. Οι περιουσίες της Κτηματικής Υπηρεσίας, του ΕΟΤ και άλλων κρατικών φορέων να περάσουν άμεσα στην περιουσία και την διαχείριση των Δήμων. Ο τρόπος που λειτουργεί σήμερα το κράτος αποτελεί τροχοπέδη στην ανάπτυξη, εντείνει την διαπλοκή και την γραφειοκρατία και συντηρεί το τέλμα της οικονομικής στασιμότητας. Η αδυναμία του κρατικού μηχανισμού, που χαρακτηρίζεται από ελλιπή σχεδιασμό των νόμων, την ανυπαρξία οργάνωσης, διεύθυνσης και ελέγχου και τέλος την αποσπασματική – κατά το δοκούν - εφαρμογή των νόμων, οδήγησε στο κολοβό «Καλλικράτη» με τα σημερινά προβλήματα. Έχει δημιουργηθεί ένα τεράστιο κενό μεταξύ του κράτους και της πραγματικής κατάστασης της κοινωνίας. Η δαιδαλώδης, ασαφής και γεμάτη εγκυκλίους – παραθυράκια νομοθεσία οδηγεί και συντηρεί το μπάχαλο στην χώρα μας.

Σήμερα οι δημότες δεν έχουν πλέον φιλοδοξίες και απαιτήσεις από τις δημοτικές αρχές, αφού αντιλαμβάνονται την δυσχερή οικονομική κατάσταση της χώρας μας. Το μόνο που αποζητούν είναι η συνετή, λιτή και αποτελεσματική διαχείριση στις ανταποδοτικές υπηρεσίες. Δεν θέλουν όμως την μιζέρια. Δεν θέλουν τους δημάρχους διαχειριστές της φτωχής επιδότησης και επαίτες - προσκυνητές του κυβερνητικού κρατισμού. Σήμερα οι δημότες είναι διαθέσιμοι να βοηθήσουν εθελοντικά – κάτι που δεν το έκαναν παλαιότερα – και είναι έτοιμοι να αποδεχθούν κανόνες, αρκεί να αισθάνονται ότι υπάρχει μια διοίκηση που προσπαθεί πραγματικά να δώσει λύσεις και να λειτουργήσει με αίσθημα δικαίου σ’ αυτό το δυσμενές περιβάλλον. Θέλουν δημάρχους μπροστάρηδες που διεκδικούν το αυτονόητο από το κράτος, όχι με συνδικαλιστική συμπεριφορά, αλλά με επιχειρήματα, με δυναμισμό δίπλα στους δημότες. Δημάρχους που να θέτουν κανόνες, να πείθουν με σοβαρότητα και αποφασιστικότητα και βάζουν τάξη στο Δήμο τους. Δημάρχους που να αξιοποιούν το ανθρώπινο δυναμικό και να πετυχαίνουν στην διεκδίκηση των κονδυλίων από την Ευρώπη. Δημάρχους που να αξιοποιούν κάθε σπιθαμή της δημοτικής ακίνητης περιουσίας. Θέλουν δημάρχους αισιόδοξους, καινοτόμους, πρωτοπόρους δημιουργικούς και αποτελεσματικούς.

Η κάθε δημοτική αρχή έχει δυνατότητες να βελτιώσει το επίπεδο της ζωής των δημοτών με ελάχιστα έως καθόλου χρήματα και χωρίς να επιβάλλει νέους φόρους - τέλη. Πρέπει να συνειδητοποιήσει επιτέλους ότι η εποχή των δανεικών και επιδοτήσεων έχει τελειώσει και ότι η μόνη επιλογή της είναι η ανάπτυξη, ώστε να αυξήσει τα έσοδά του δήμου, για να παρέχει στους δημότες του περισσότερα και να ανεξαρτητοποιηθεί από τους δανειστές του.

Η δημοτική αρχή του Δήμου μας έχει την δυνατότητα να :

α) αξιοποιήσει την μεγάλη ακίνητη περιουσία που διαθέτει ο ίδιος ο Δήμος αλλά και των ακινήτων της Κτηματικής Υπηρεσίας και του ΕΟΤ. Η αξιοποίηση των ακινήτων θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας, θα αυξήσει τα έσοδά του δήμου από τα ενοίκια και θα αυξηθεί η επισκεψιμότητα της περιοχής. Εκτός φυσικά από τη πολιτική βούληση χρειάζεται και ένα διοικητικο-οικονομο-νομικό πλαίσιο, που σε γενικές γραμμές υπάρχει στον δήμο μας, αλλά μπορεί να βελτιωθεί. Υπάρχουν επίσης και έτοιμες – ώριμες μελέτες για ορισμένα ακίνητα, όπως και κάποια πολύ προνομιακά ακίνητα για τα οποία ήδη έχει εκδηλωθεί επενδυτικό ενδιαφέρον. Άμεση προτεραιότητα λοιπόν της δημοτικής αρχής είναι η δημιουργία business plan γι’ αυτά. Η δημοτική αρχή πρέπει να κινηθεί αστραπιαία πριν οι δανειστές του κράτους μας «βάλουν χέρι» και στην δημοτική περιουσία.

β) να αξιοποιήσει το ανθρώπινο δυναμικό, αιρετούς και μη, υπαλλήλους και εθελοντές. Η δημοτική αρχή πρέπει επενδύσει στο ανθρώπινο δυναμικό, να δημιουργήσει μία ομάδα ατόμων με εξειδικευμένες γνώσεις. Ο δήμος πρέπει να ξεφύγει από την λογική του φιλανθρωπικού ιδρύματος και του φιλεύσπλαχνου - ευαίσθητου εργοδότη. Θα πρέπει να επιλέγει με αξιοκρατικά κριτήρια, σύμφωνα με τους κανόνες της αγοράς. Ο δήμαρχος θα πρέπει να συγκρουστεί με το σημερινό κατεστημένο και να μας απαλλάξει από τους βολεμένους που κατέχουν θέσεις κλειδιά στον Δήμο και δεν γνωρίζουν ότι ο υπολογιστής έχει πολλές δυνατότητες εκτός από την πασιέντζα. Θα πρέπει επίσης να στελεχωθεί από ικανούς ειδικούς συνεργάτες - συμβούλους. Τα άτομα αυτά θα πρέπει να συντονιστούν από την διοίκηση του Δήμου και κυρίως από τον Δήμαρχο, ώστε να δημιουργήσουν το πλαίσιο που θα γίνουν επενδύσεις.

γ) επιβάλει κανόνες και φροντίσει για την τήρησή τους. Οι Έλληνες έχουμε αποδείξει ότι όταν βρισκόμαστε σε μια χώρα που έχει κανόνες και αρχές, τότε πειθαρχούμε μια χαρά. Πρέπει η δημοτική αρχή να επαναπροσδιορίσει, με δημοκρατικές διαδικασίες, τους κανόνες στην καθημερινότητα των δημοτών. Πρέπει πρώτα να σεβαστούμε τους δημότες και μετά να επιβάλλουμε τον σεβασμό στους κανόνες και στις τοπικές αρχές σ’ όσους δεν σέβονται τους συνδημότες τους. Η δημοτική αστυνομία πρέπει να αναβαθμιστεί, ώστε να ασκήσει ένα σημαντικό ρόλο στην τήρηση της τάξης μέσα στην πόλη. Πρέπει να υπάρχει έλεγχος και να επιβάλλονται πρόστιμα για την παραβίαση των κανόνων. Η σοβαρότητα της διοίκησης και η επιμονή της για επιβολή της τάξης θα συμβάλουν στην διαμόρφωση της παιδείας στους δημότες και ταυτόχρονα θα φέρουν έσοδα στον Δήμο.

Το μέλλον του Δήμου μας θα είναι ζοφερό αν κάποιοι δεν μπορέσουν να ξεπεράσουν την απλή διαχειριστική τακτική τους. Η διοίκηση μας πρέπει να είναι σε θέση να προβλέπει το μέλλον, να διοικεί σωστά και να προσαρμόζεται στις συνθήκες που διαμορφώνονται κάθε φορά.

Κάνω έκκληση, για μια ακόμα φορά, στον δήμαρχο και την υπόλοιπη διοίκηση ότι πρέπει να κάνουμε την υπέρβαση και να αφοσιωθούμε στα θέματα της ανάπτυξης, να καλέσουμε την αντιπολίτευη να ξεπεράσουμε τις όποιες διαφορές μας χωρίζουν και να πολεμήσουμε από κοινού για την επιβίωση μας.

Έχει έρθει η ώρα για μεγάλες τομές, πρέπει να αλλάξουμε το στυλ διοίκησης. Η κοινωνία μας έχει ωριμάσει και έχει την διάθεση για αλλαγή.

Εμείς πόσο τολμηροί μπορούμε να γίνουμε;

 

Στεφανίδης Κυριάκος

Πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου

Παρασκευή 8 Ιουνίου 2012

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ .....

 
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ (εντός παρενθέσεως το σχόλιό μου):

452 - Οι Ούννοι, με επικεφαλής τον Αττίλα, εισβάλλουν στην Ιταλία (σήμερα φαίνεται να έχουν φτάσει ήδη μέχρι την Ισπανία, που παραδίδεται οσονούπω στις αγορές...)

1932 - Κατατίθεται και ψηφίζεται στην ελληνική Βουλή το νομοσχέδιο περί κοινωνικών ασφαλίσεων κι έτσι μπαίνουν οι βάσεις για την ίδρυση του ΙΚΑ. (σήμερα, εκείνες οι βάσεις δεν υπάρχουν πια,...
ελέω PSI)

1941 - Ενώ μαίνεται ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, οι Σύμμαχοι εισβάλλουν στη Συρία και το Λίβανο. (σήμερα δεν εισβάλλουν στη Συρία, αλλά αφήνουν το Συριακό λαό να ξεκληρίζεται ελεύθερα με τις ευλογίες τους...)

1949 - Το FBI εκδίδει λίστα κομμουνιστών, μεταξύ των οποίων και πολλοί καλλιτέχνες. (ο Κασιδιάρης δεν είναι προϊόν παρθενογέννεσης...)

1952 - Πόλεμος της Κορέας: Αναχωρούν για την Κορέα 400 Έλληνες στρατιώτες. (οι Σύμμαχοι να'ναι καλά! Η ΕΕ, το ΝΑΤΟ, ο ΟΗΕ κλπ κλπ)

1993 - Σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα στη Γερμανία σκοτώνεται ο 28χρονος Κροάτης καλαθοσφαιριστής Ντράζεν Πέτροβις. (χωρίς σχόλιο. μόνο τιμή και μνήμη για έναν από τους καλύτερους αθλητές όλων των εποχών)

1994 - Στην Ιταλία, ο νεοφασίστας Τζιανφράνκο Φίνι δηλώνει ότι ο δικτάτορας Μουσολίνι δεν υπήρξε εγκληματίας, απλώς έκανε τραγικά σφάλματα. (σήμερα, τις ίδιες παπαριές ακούμε και στο Ελληνικό Κυνοβούλιο)

1995 - Η απόφαση της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης να καταφύγει σε στρατιωτικά μέσα, αν η Ελλάδα ασκήσει το δικαίωμά της να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια, προκαλεί την έντονη αντίδραση της ελληνικής κυβέρνησης. (μέχρι σήμερα αναζητείται εκείνη η αντίδραση...)

2000 - Η τρομοκρατική οργάνωση 17 Νοέμβρη δολοφονεί τον Βρετανό στρατιωτικό ακόλουθο Στίβεν Σόντερς στη λεωφόρο Κηφισίας. (σήμερα δεν χρειάζονται οι δολοφονίες. Τρομοκρατία γίνεται μέσω τηλεόρασης)

Πέμπτη 8 Μαρτίου 2012

ΧΑΡΑΤΣΙΑ

Περιμένετε λίγο παίδες. Δεν γίνετε να θέλετε να προβλέψουμε τους νόμους. Περιμένετε να δούμε τι θα θεσμοθετήσουν και τι θα μπορέσουμε να κάνουμε. Μην απογοητεύεστε. :)
Άλλωστε και για το ΕΕΤΗΔΕ όλες οι νομικές βάσεις προέκυψαν όχι από τον Νόμο αλλά από την εκτελεστή Υπουργική Απόφαση. Περιμένουμε λοιπόν. Μέχρι τότε όλα τα υπόλοιπα είναι απλές διακινδυνεύσεις χωρίς κανμιά ουσία...
Η ΔΕΗ επιδιώκει να της αναγνωριστεί ή εν πάση περιπτώσει να θεμελιώσει de facto το λειτουργικό δικαίωμα άσκησης διακριτικής ευχέρ...ειας, κατά την διάθεση του ποσού.

Ωστόσο, τέτοια διακριτική ευχέρεια δεν διατίθεται στην Επιχείρηση ούτε από το νόμο, ούτε από την Υπουργική Απόφαση, ούτε από την μεταξύ τελικού καταναλωτή και ΔΕΗ συμβατική σχέση (από τη σύμβαση προσχωρήσεως).

Εξάλλου, δεν νοείται υπέρβαση των άκρων ορίων της διακριτικής ευχέρειας, η οποία συνιστά κατ' ουσία παράβαση νόμου, σε ιδιωτική διαφορά. Και τούτο διότι, η ΔΕΗ, προβαίνοντας σε προνομιακή εξόφληση του ΕΕΤΗΔΕ και καθιστώντας την δική της απαίτηση (από την αξία της κατανάλωσης ρεύματος) έναντι του τελικού καταναλωτή ληξιπρόθεσμη και απαιτητή ιδρύει ιδιωτική διαφορά μεταξύ τελικού καταναλωτή και ΔΕΗ.

Περαιτέρω, η ΔΕΗ δεν είναι διοικητικό όργανο. Είμαστε αναγκασμένοι να δεχτούμε, βέβαια, ότι η ΔΕΗ λειτουργεί στο πλαίσιο παρακεχωρημένης διοικητικής αρμοδιότητας, ως εισπράκτορας απαιτήσεων του Ελληνικού Δημοσίου, πράγμα που (κακώς) κρίθηκε συνταγματικό από το ΣτΕ, αλλά ομοίως αυτό δεν την καθιστά ούτε οιονεί διοικητικό όργανο.

Προς την κατεύθυνση αυτή συνάδει και η τελευταία εγκύκλιος του ΥπΟικ, σύμφωνα με την οποία η αντίστοιχη απαίτηση του Ελληνικού Δημοσίου από το ΕΕΤΗΔΕ, περνά στην αρμοδιότητα των κατά τόπους Εφοριών και θα ακολουθήσει τη διαδικασία της είσπρ...αξης απαιτήσεων και εκτέλεσης, που προβλέπονται από τον ΚΕΔΕ.

Συνεπώς, το ΕΕΤΗΔΕ, ο καταλογισμός και η είσπραξή του (έστω και με τη διαδικασία της αναγκαστικής εκτελέσεως) αποκτούν καθαρά διοικητικά χαρακτηριστικά (ατομική ειδοποίηση και βεβαίωση του φόρου από τον αρμόδιο Έφορο) και αφίστανται πλήρως της όποιας ιδιωτικής διαφοράς μεταξύ ΔΕΗ και τελικού καταναλωτή.

Ελλείψει των στοιχείων που θα μπορούσαν να άγουν, λοιπόν, την υπόθεση ενώπιον των Διοικητικών Δικαστηρίων (ιδιωτική διαφορά, ανυπαρξία διοικητικού οργάνου, διοικητική διαδικασία καταλογισμού και είπραξης του ΕΕΤΗΔΕ), θεωρώ ότι η υπόθεση είναι, μάλλον, αστικής φύσεως (ενδεχομένως και ποινικής).

Το αντίστοιχο της υπέρβασης των άκρων ορίων της διακριτικής ευχέρειας, στον τομέα του ιδιωτικού δικαίου θα μπορούσαμε να πούμε, ότι είναι η καταχρηστική άσκηση δικαιώματος.

Πράγματι, στη συγκεκριμένη περίπτωση, αυτή η ένσταση είναι απολύτως βάσιμη και ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα. Ωστόσο, απαιτείται να την θεμελιώσουμε, ώστε να είναι επαρκής.

Από τη σύμβαση προσχωρήσεως, από το Ν 2254 "περί προστασίας των καταναλωτών" (που απαγορεύει επιθετικές εμπορικές πρακτικές που αιφνιδιάζουν τον καταναλωτή) και από το Ευρωπαϊκό Δίκαιο (σχετικές Οδηγίες) η ΔΕΗ είναι πάροχος καθολικής υπηρεσίας.

Η υπηρεσία την οποία παρέχει (ηλεκτροδότηση) είναι διάφορη και ανεξάρτητη από την φοροδοτική ικανότητα του πολίτη.

Συνεπώς, η κύρια απαίτηση την οποία διατηρεί η ΔΕΗ εδράζεται στην αξία της καταναλώσεως ρεύματος, σύμφωνα με την σύμβαση προσχωρήσεως (ΑΚ 361).

Κάθε άλλη απαίτηση (η οποία ενδέχεται να ενσωματώνεται και να συνεισπράττεται με τον λογαριασμό της) έχει τον χαρακτήρα παρεπόμενης απαίτησης-ενοχής.

Έτσι, από το προαναφερθέν θεσμικό πλαίσιο σε συνδυαμό με 200ΑΚ, η ΔΕΗ, όχι μόνο δεν απέκτησε ποτέ την εξουσία να επιλέγει τον σκοπό διαθέσεως και τον τελικό αποδέκτη των καταβολών των καταναλωτών αλλά περαιτέρω, η καταβολή από μέρους του καταναλωτή συνιστά καταβολή ελευθερώσεως και αποσβένει την ενοχή (ΑΚ 416). Αρκεί ο καταναλωτής να κατέβαλλε προσηκόντως την αξία του ρεύματος.

Δηλαδή, ακόμα κι αν η ΔΕΗ δεν γνώριζε τον λόγο και τον σκοπό της καταβολής, τότε με βάση την ερμηνεία των συμβάσεων σύμφωνα με την αρχή της καλής πίστης, θα πρέπει να θεωρήσουμε ότι ο συμβεβλημένος με τη ΔΕΗ καταναλωτής, κατέβαλε έναντι της κυρίας απαιτήσεως, δηλαδή κατέβαλλε την αξία της καταναλώσεώς του και δεν κατέβαλε πρωτίστως προς τρίτους (όπου στους τρίτους συμπεριλαμβάνεται και το Ελληνικό Δημόσιο).

Ώστε, εν προκειμένω, η ΔΕΗ, με την αυθαίρετη καταβολή των χρημάτων του καταναλωτή στο Ελληνικό Δημόσιο, θα μπορούσε να θεωρηθεί, ότι υπέπεσε σε οικείο πταίσμα (ΑΚ 300), αφού άλλωστε, κατ' αρχήν, σύμφωνα με το ΑΚ 316, ο οφειλέτης δεν δικαιούται να προβεί σε μερική εκπλήρωση της ενοχής.

Εξάλλου, κατά το ΑΚ 372, όταν ο προσδιορισμός της παροχής ανατίθεται στην απόλυτη κρίση ενός από τους συμβαλλομένους, τότε η σύμβαση είναι άκυρη.

Ώστε, η απόπειρα της ΔΕΗ να μεταβάλλει μονομερώς τους όρους της συμβάσεως προσχωρήσεως και να προτάξει την εισπραξη απαιτήσεων του Ελληνικού Δημοσίου έναντι των πολιτών [οι οποίες (απαιτήσεις) δεν προτάσσονται ούτε καν από το ίδιο το κείμενο του Νόμου που θεσπίζει το ΕΕΤΗΔΕ αλλά ούτε και από το θεσμικό πλαίσιο της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας], συνιστά απαγορευμένη εμπορική πρακτική, που αιφνιδιάζει τον πολίτη, εκμεταλλεύεται καταχρηστικά τη δεσπόζουσα θέση της επιχείρησης στην Ελληνική αγορά (ιδίως μετά το κλείσιμο των 2 εναλλακτικών παρόχων) και τυγχάνει ελεγκτέα από τα Δικαστήρια και εν τέλει ακυρωτέα.

Σε μια, μάλλον, πολύ ακραία συλλογιστική και με βάση αυτό το οικείο πταίσμα σε συνδυασμό με το ΑΚ 381, ίσως να μπορούσαμε να υποστηρίξουμε ακόμα κι ότι η ΔΕΗ παραιτήθηκε εν τοις πράγμασι από την κύρια απαίτησή της χάριν του Ελληνικού Δημοσί...ου, αφού, αν και ο καταναλωτής της κατέβαλε προσηκόντως την παροχή του, αυτή (δηλ η ΔΕΗ) επέλεξε και διέθεσε το ποσό της καταβολής και συνεπώς, από δική της υπαιτιότητα, δεν εισέπραξε τα οφειλόμενα έναντι της αξίας καταναλώσεως του ρεύματος.

Μάλιστα, στη λογική αυτή, απαιτείται να διατηρηθεί η ηλεκτροδότηση, καθόσον, εν τέλει η καταβολή του οφειλέτη καταναλωτή κατέστη αδύνατη από πταίσμα του άλλου (δηλ. από πτάισμα της ίδιας της ΔΕΗ σύμφωνα με την ΑΚ 381).

Αυτή είναι η δική μου συλλογιστική και περιμένω από τους Δασκάλους της δικηγορίας να την κρίνουν, ως προς την όποια αξία της.

Ποινικό σκέλος στην όλη υπόθεση δεν μπορώ να διακρίνω, γι' αυτό και δεν αναφέρομαι σε αυτό.